Your boy is my girl. สงครามยุกยิกกุ๊กกิ๊กหัวใจยัยทอมบอย

ฝ่ายน้ำเงิน

ผมว่าผมอยู่ของผมดีๆ นะ

แล้วก็ไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อนด้วย

แต่ดูเหมือนใครๆ ก็ชอบมาหาเรื่องผมซะเหลือเกิน

พวกมันคงอิจฉาที่ผมมีสาวมาติดเยอะล่ะมั้ง เหอๆ ^_^

โดยเฉพาะไอ้บ้านี่แหละ! ชอบหาเรื่องผมซะจริง

คนเกิดมามีเสน่ห์มันผิดด้วยเหรอฮะ?!

 

ฝ่ายแดง

ตั้งแต่เกิดมา ผมไม่เคยหมั่นไส้ใครขนาดนี้มาก่อนเลยครับ

ก็มันน่ะทำลายศักดิ์ศรีสถาบันชาติชายซะป่นปี้หมด

จะอะไรซะอีกล่ะครับ

สาวๆทั้งโรงเรียนพากันหลงหน้าหวานๆของมันจนโงหัวไม่ขึ้น

ถ้ามันเป็นหนุ่มหล่อบึกบึนอย่างเราๆก็คงไม่เป็นไรหรอก

แต่เปล่าเลย...

มันก็แค่ ทอมบอย ที่คอยหลอกล่อสาวๆให้เป็น เจอร์รี่น้อยๆ ของมัน -*-

นั่นก็นับว่าแย่แล้วนะครับ แต่ที่แย่กว่านั้นก็คือ...

มันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วแต่ก็ยังมีหน้ามาหมายตาสาวสวยที่ผมเล็งเอาไว้อีกต่างหาก

แล้วจะให้ผมทนอยู่เฉยได้ยังไงล่ะครับ

ลูกผู้ชาย...ฆ่าได้ หยามไม่ได้ ครับผม!

 

ลำพัง ฝ่ายน้ำเงิน มาเจอกับ ฝ่ายแดง ก็ว่าแย่อยู่แล้ว

ยังจะมีสาวน้อยน่ารักมาเป็นฉนวนสงครามหัวใจอีกซะนี่

งานนี้ก็เลยเกิดศึกแย่งชิงหัวใจกันยกใหญ่

ใครกันแน่ที่จะเป็นคนได้หัวใจสาวน้อยไปครอบครอง

แล้วถ้าเกิดหัวใจที่ทั้งสองฝ่ายแย่งชิงมาได้ มันเป็นของกันและกันล่ะ???

อะไรจะเกิดขึ้น?

ใครไม่ใคร ก็ได้หัวใจวายจนหงายเก๋งกันล่ะงานนี้!!! O_o

บทนำ

เรื่องของเรื่องคือ...ฉันไม่ชอบหน้าแก!

 

คุณเคยรู้สึกหงุดหงิดมั้ยครับ?

ถ้าคุณเป็นปุถุชนคนธรรมดาก็คงจะตอบว่า ใช่ และถ้าคุณถามผมกลับ ผมก็จะตอบว่าใช่เหมือนกัน เพราะผมก็เป็นคนปรกติครับ (ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ =.= ) แต่อะไรบางอย่างในใจผมมันกำลังบอกว่า

ตอนนี้...ผมไม่ปรกติ

ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร

แต่ถ้าถามว่าเป็นเพราะใครน่ะ...ผมพอจะรู้ครับ

ทั้งหมดมันเป็นเพราะ...ไอ้เด็กใหม่นั่น!

 

นี่ก็วันที่สามแล้วที่มันมาเรียนที่นี่ ตั้งแต่มันย้ายเข้ามา โรงเรียนก็กลายสภาพเป็นโฮสต์คลับผสมฮาเร็ม จากโรงเรียนที่เคยมีแต่เสียงออดเสียงกริ่ง ก็กลายเป็นเสียงกรี๊ดของสาวๆ ในโรงเรียนแทน พวกคุณเธอผลัดกันมายืนแอบดูไอ้เด็กใหม่กันแบบหัวประตูไม่แห้ง พอมันยิ้มให้หน่อยก็กรี๊ดกร๊าดกันแบบไม่เว้นจังหวะหายใจ อันที่จริงถ้าไม่คิดจะพักเสียงกันบ้างก็น่าจะให้พวกผมได้พักประสาทหูกันมั่งนะครับ =.=

เรื่องนี้ว่ารับไม่ไหวแล้ว แต่มันยังมีมากกว่านั้นอีกครับ เพราะไอ้หมอนี่มันเป็นมารหัวใจของเพื่อนผม มันพานางในฝันของเพื่อนผมเดินควงรอบโรงเรียนจนเพื่อนผมยืนซึมเป็นส้วมไปหลายวัน ไอ้เรื่องหัวใจน่ะมันบังคับกันไม่ได้ผมก็รู้ครับ แต่ที่น่าโมโหก็คือ มันน่ะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว แต่ยังมีหน้าส่งยิ้มหวานให้สาวอื่นพร้อมๆ กับจูงมือแฟนตัวเองเดินไปทั่วโรงเรียนได้หน้าตาเฉย

ดูเหมือนว่าเรื่องของไอ้เด็กใหม่นั่นไม่เห็นจะเกี่ยวกับผมตรงไหนเลยใช่มั้ยครับ แต่จริงๆ แล้วมันเกี่ยวครับ...เกี่ยวเต็มๆ เลย!

ข้อแรก มันก่อกวนความสงบของโรงเรียน

ข้อสอง มันทำให้เพื่อนผมกลายเป็นส้วมซึม

และข้อสาม...

ผมหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้ามัน!!!

และผมจะไม่ทนอยู่เฉยอีกต่อไป

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

นี่...รอแป๊บนึงนะ เราขอไปห้องน้ำก่อน

ได้ครับผมเหมาะสมครับท่าน ป่ะ เดี๋ยวเค้าพาไปเอง ^^

แหม เพิ่งย้ายมาอยู่ไม่กี่วันจำทางได้แล้วเหรอ เมื่อวานยังหาห้องเรียนไม่เจออยู่เลยไม่ใช่เหรอจ๊ะ

ฮ่าๆ มันไม่เหมือนกันนี่ครับคุณผู้หญิง นั่นมันห้องเรียนแต่นี่มันห้องน้ำ แถมเป็นห้องน้ำหญิงซะด้วย ^.^ ที่ที่สาวเยอะน่ะผมรู้จักอยู่แล้ว รับรองว่าพาไปถูก สบายหายห่วงแน่นอนคร้าบบบ แล้วผมก็จูงมือนิ่มๆ ของเพื่อนสนิทสาวสวยมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำ พอถึงที่หมายแม่ตัวดีของผมก็สั่งทันควัน

รอตรงนี้นะ อย่าหนีไปซนที่ไหนล่ะ

ทำไม? กลัวเค้าไปเหล่สาวที่ไหนรึไง

ทำเป็นพูดดี เดี๋ยวโดนสาวดักฉุดจะรู้สึก คนช่างเจรจาแลบลิ้นใส่ผมก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำ ผมเลยเดินเล่นแถวนั้นรอเธอไปพลางๆ

เฮ้ย! ไอ้เด็กใหม่...แกนั่นแหละ

พอผมหันไปตามเสียงเรียกก็เจอหน้าไอ้เพื่อนร่วมห้องที่มันชอบทำตาขวางใส่ผมตั้งแต่แรกเห็น มันเอามือซุกในกระเป๋ากางเกงยืนพิงกำแพงเต๊ะท่าน่าเตะอยู่ทางด้านหลังผม

อะไร?

ฉัน... ไอ้หมอนั่นมันเดินอาดๆ เข้ามาใกล้มากขึ้นก่อนจะกอดอกแล้วพูดขึ้นว่า ...ไม่ชอบหน้าแกว่ะ

แล้วแกมาบอกฉันทำไม

ฉันต้องถามแกมากกว่า ว่ามาทำให้ฉันไม่ชอบหน้าทำไม

เอ๊ะไอ้นี่! ท่าจะประสาท -*-

ฉันจะไปรู้แกเรอะ...ปัญญาอ่อน!

ผมจ้องหน้าไอ้หมอนั่นก่อนจะตัดสินใจเดินกลับไปทางห้องน้ำ...ไม่อยากมีเรื่องกับคนบ้าอ่ะครับ =.=

เฮ้ย! จะไปไหน...ฉันยังพูดไม่จบ

อะไรของแกอีกวะ

ไอ้บ้านั่นมันวิ่งมาขวางหน้าพร้อมๆ กับเอามือยันกำแพงเพื่อกันไม่ให้ผมเดินหนี แล้วก็ยิ้มแบบที่เรียกว่ากวนบาทาที่สุดในโลก สาบานต่อหน้าเสาธงเลยครับว่าผมไม่เคยเจอใครน่าเอาเท้ายันหน้าเท่านี้มาก่อนเลยจริงๆ ให้ตายเหอะ! -*-

เรื่องของเรื่องอ่ะนะ คือฉัน...ไม่ชอบหน้าแก ไอ้บ้านั่นยังคงพูดประโยคเดิม แต่เพิ่มแอ็คชั่นยักคิ้วอีกอย่างนึง -.-

แล้วแกจะเอาไงวะ!

นั่นสิ จะเอายังไงดีนะ ไอ้บ้านั่นมันยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีกจนผมต้องถอยหลังไปหลายก้าวตามสัญชาตญาณ

แกอยากเจ็บตัวนักใช่มั้ย! แน่จริงก็เข้ามาดิวะ!!!ผมสุดจะทนก็เลยผลักไหล่มันเตรียมท้าชกเต็มที่

เข้าน่ะเข้าแน่! ขาดคำ มันพุ่งเข้าใส่ผมทันที ผมก็เลยปล่อยหมัดขวาเข้าที่หน้ามัน

แต่มันหลบได้!... -*-

ทำไรอ่ะ ชกลมเหรอ? ไอ้ไม่เต็มเต็งนั่นมันคว้ามือผมไว้แล้วก็ยักคิ้วให้อย่างน่าเตะ ผมเลยแจกหมัดอีกข้างให้มัน แต่มันก็จับเอาไว้ได้อีก แถมยังทำหน้ากวนบาทามากกว่าเดิมอีกต่างหาก ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยย!

จำไว้นะ... ไอ้บ้านั่นมันชะโงกเข้ามาใกล้ ผมทั้งดิ้นทั้งสะบัดเพื่อให้หลุดจากเงื้อมือของมัน แต่มันก็ยังล็อคแน่นไม่ยอมปล่อย ...ฉันไม่ชอบหน้าแก

เออ! รู้แล้วเว้ย! ผมดิ้นไปตะคอกมันไป พอมันได้ยินผมพูด มันก็ปล่อยผมเป็นอิสระพร้อมส่งรอยยิ้มเยาะๆ มาให้อีกที

เปรี้ยง!  

ทุกอย่างเงียบสนิท ผมมองไอ้บ้าตรงหน้าที่ตอนนี้กุมลูกตาข้างขวา ส่วนตาข้างซ้ายก็กำลังส่งสายตาประมาณว่าพร้อมจะฆ่าคนมาให้ผม ผมเลยส่งรอยยิ้มกว้างกลับไปให้มัน

โทษทีว่ะ ท่าทางหมัดของฉัน...ก็ไม่ชอบหน้าแกเหมือนกัน

นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมปะทะกับไอ้หมอนี่

และการเจอกันครั้งนี้ก็ทำให้ผมกับมัน...ไม่ ชอบ หน้า กัน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -